<

İlkokuldan beri sürekli çizmeyi sevdim. Orta okul, lise zamanında dersler okyanus gibi üzerime binerken sığınacak liman, kimi zaman can simiti ama her defansında rahat bir nefes oldu çizmek benim için. İlk okul yıllarında Walt Disneyp ilk ansiklopedim diye bir yayın vardı. Resimli süper bir çocuk ansiklopedisi idi. Orda görüp ejderha çizmeye çalıştığımı hatırlarım. Sonrasında orta 2 sıralarında "Warcraft II" ile tanışıklığım gelir. O zamanlardan beri çizmlerim de orklar, ejderhalar, troller, ogreler eksik olmadı. Her bir yaratık sıkıntımın, nefretimin dışa vurumu oldu bende.

Kendi kendime söylendiğim bir laf vardır, düşünmek benim lanetim diye. Kimin ne düşündüğünü, ne kadar düşündüğünü ben bilemem ama kendi açımdan sürekli kafamda düşünceler uçuşur. İş yerinde, bilgisayar karşısında, tv izlerken, her zaman... İşte düşünmeyi en çok çizerken severim. Sanki beynimde doğan düşünceler elimden boşalıyormuş gibi gelir ve kafamın yükünü bir nebze rahatlattığını hissederim. Çizmenin yeri bambaşkadır, ayrı bir tutkudur benim için...

Lise, orta okul tutkumdan biraz uzaklaşır gibi oldum üniversite yıllarında. Tamamen terk etmedim asla, ama dedim ya alınan rahat bir nefes benim için... çok kez ihtiyaç duydum o nefese. Ancak yoğunlaşamadım lisedeki kadar bir daha. Şimdi yeniden keşfetmeye, yeniden ilgilenmeye başladım eski aşkımla. Taze deniz havası kokladığım, küresel ısınan hayatta...

Şimdi madem artık benim de söyleyeceklerim var, yazarak anlattığım kadar da çizerek anlatacam kimi zaman. Sözlerle ifade edemediklerimi çizimlere yansıtacam...bence...

/div>